Skip to main content

დღე პირველი - თბილისი

  

დილა ფუნიკულიორზე, თბილისის პანორამის გადაღებით და Google-ის რუკებზე თბილისში პირველი ქუჩის ხედის (Street View) გაყვანით დაიწყო. 

      უკანა გზაზე პროექტის ე.წ. პარტნიორის ოფისში, ინოვაციებისა და ტექნოლოგიების სააგენტოში გამოვიარეთ ასაციფრად. მაგრამ შეპირებული საკონტაქტო პირი არ დაგვხვდა - თურმე ოჯახზე ზრუნვაში გართულს, ქვეყნის და სამსახურის საქმეებისთვის ვერ მოუცლია და ცოლ-შვილთან ერთად დასასვენებლად წასულა. ეზოს იქით არ შეგვიშვეს, მაგრამ გუგლერული სიჯიუტით შენობის კარამდე მისასვლელი ბილიკი მაინც ავციფრეთ. 

       

მერე ტაბიძის ქუჩა და თავისუფლების მოედანი მოვიარეთ და შუადღეზედ ტურიზმის ეროვნულ ადმინისტრაციაში დათქმულ შეხვედრაზეც მივედით. სადაც მარკეტინგის დეპარტამენტის უფროსმა შინაურულად კიდევ ერთხელ დააზუსტა, Google-ის რუკები მართლა ასეთი მაგარიაო? და, მერე თავიდან მოსაშორებლად, სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა, ეროვნულ მუზეუმში გაგვამწესა - თქვენ წადით და მე ყველას გავაფრთხილებ, დაგხვდებიანო. 

      როგორც უკვე გითხარი, ეროვნულ მუზეუმში არც არავინ გაუფრთხილებიათ და არც არავინ დაგხვდა. საათნახევარი გვალოდინეს და ამასობაში ლაპარკ-ლაპარაკში გაირკვა, რომ დარბაზების 360 გრადუსიანი პანორამები დიდი ხანია აქვთ. 

      ინფორმაციისთვის - საათნახევარში 3 თუ არა 2 ლოკაციის აციფრვა მაინც შეიძლებოდა. 


ფუნიკულიორი

        

Comments

Popular posts from this blog

ახალი ამბავი

    2020 წლის აგვისტოს მიწურული იყო, წერილის ნაცვლად ზარი რომ გაისმა.       ჩამოვდივართო! ბილეთები უკვე ავიღეთ და ერთ კვირაში მანდ ვართო.    ექსპედიციის დეტალებს: მონაწილეებს, ღამისთევის, კვების და ტრანსპორტირების საკითხს თქვენი ტურიზმის ადმინისტრაცია აგვარებს და არიქა, არ დაგვღუპო, ხომ მოდიხარო?!        მანამდე კი ტურიზმის ადმინისტრაციის გამოგზავნილ მარშრუტს გადახედე, რამეს ხომ არ დაამატებდიო:     "მცხეთა - ჯვარი, სვეტიცხოველი     უფლისციხე     ყაზბეგი     სიღნაღი      გრემი      ალავერდი"     ჰმ! ვერაფერს იტყვი, გარდა იმისა, რომ მაგალითად ყაზბეგი, თბილისის და ბათუმის მერე მესამე ადგილზეა ტურისტებში პოპულარობის მიხედვით.  სვეტიცხოველი   

ჯვრის მონასტერი

           ჯვარი ერთ-ერთ იმ ობიექტთაგანი იყო, რომელებიც ტურიზმის ადმინისტრაციის უცნობი და გასაპოპულარულებელი ადგილების სიაში მოხვდა და მერე ჩვენს შედგენილ მარშრუტშიც დავტოვეთ. ჯერ ერთი, გუგლერებს არ უნდოდათ ოფიციოზის შემოთავაზებული გეგმის უხეშად უარყოფა და მეორე - რა ჯობია ჯვრის გადმოსახედიდან დანახულ მცხეთის ხედს.      ავირბინეთ, დრონი ავაფრინეთ, სთრით ვიუც გავიყვანეთ და სვეტიცხოველისკენ დავეშვით.  ჯვრის მონასტერი 

Dream Team

      პირველს, პაატა ვარდანაშვილს დავაცხერი თავზე - პროფესიონალ ფოტოგრაფს და გამოცდილ გიდს, რომელსაც თვალდახუჭული ვენდობი.      მერე ქეთი კვიჭიძეს, ქართული კულინარიის დედას.      რამდენიმე ვიდოე ზარის, ცუკერ, შენ გაიხარე და რამდენიმე საათი მესინჯერში ჩატაობის შემდეგ ერთხმად შევთანხმდით, რომ როგორც არ უნდა გვეცადა, მცხეთა და სიღნაღი საქართველოს უცნობი და გასაპიარებელი ობიექტების რიცხვში ნამდვილად ვერ მოხვდებოდა და მარშრუტი ნაწილობრივ მაინც უნდა შეგვეცვალა.       დღის ბოლოსთვის მარშრუტიც მზად იყო და გუნდიც დაკომპლექტებული.   პაატა ვარდანაშვილი - საუკეთესო მარშრუტების შედგენის და დაუვიწყარი ფოტომოგონებებით უზრუნველყოფის დიდოსტატი (Google-ის რუკების მე-10 დონის ადგილობრივი გიდი)  ქეთი კვიჭიძე - ექსპედიციის განმავლობაში არაჩვეულებრივი გასტრონომიული თავგადასავლის შემოქმედი.      მედეა ცხვარიაშვილი - გამოცდილი მოგზაური (ტუროპერატორი) და ექსტრავაგანტული ფოტოების ინიციატორი და მთავარი გმირი   (Google-ის რუკების მე-8 დონის ადგილობრივი გიდი)     ალექსანდრე გიორგაძე - არაჩვეულებრივი გიდი, რომელმაც