ექსპედიციის პირველი დღე "ვილა მოსავლის" რესტორან "ქართულ კუთხეში" ვახშმით დავასრულეთ, სადაც ჩვენს არაჩვეულებრივ მასპინძლებთან, შეყრილაძეების ოჯახთან ერთად ახალგაზრდა შეფ-მზარეულის მომზადებული ძალიან გემრიელი და თანამედროვე შტრიხებით შელამაზებული ქართულ-ტრადიციული კერძები მივირთვით ადგილობრივ ღვინოსთან ერთად. თუმცა, ვიტყუები, რა მივირთვით, მთელი დღის ნარბენებმა და მოშიებულებმა სრულიად უსირცხვილოდ და უნამუსოდ ჩავიყარეთ პირში. ღორის ცვრიან ნეკნებს ერთმანეთს ხელიდან ვაგლეჯდით და კუბდრის ბოლო ნაჭერს მეზობელი მაგიდიდან ვიპარავდით. რა დამამახსოვრდა? ტრადიციული ჩაქაფული მადაგასკარული ვანილით. გემრიელია? კი. ვანილის არომატი და გემო იგრძნობა? არა. ვანილი ცხვრის ხორცის დამახასიათებელ გემოს არბილებს და ცხვრის ხორცი და ვანილი ერთად მსოფლიო კულინარიაში საყოველთაოდ გავრცელებული თუ არა, აზიასა და აფრიკაში ნამდვილად მიღებული პრაქტიკაა. კარგი იყო კეცის ჩაკურდღლულიც - არომატულ სოუსში ჩაშუშული კურდღლის ხორცი ენაზე დნებოდა. "ქართულ კუთხეში" დესერტიც ქართ
ყველაფერი ერთი უცნაური წერილით დაიწყო: ესაო, ისაო, გამარჯობაო. Google-ის ხალხი ვართო, თბილისში ჩამოვედით და ვისაც სურვილი გაქვთ, თქვენი გაცნობა გვინდა. ამა და ამ დღეს, ამა და ამ საათზე, აქა და აქ გელოდებითო. ვიფიქრე, რას ვკარგავ, Google-ის ხალხია, იქნებ და რა უნდათ-თქო. და, როგორც მერე გაირკვა, იმ 200 ადამიანიდან ვინც ჩემნაირი წერილი მიიღო, მარტო მე ვიფიქრე ასე.